1. Waarna verwys die "smiley" letterlik in die titel? 2. Watter stemming kry ons in die eerste twee strofe? 3. Waarom het die spreekster na Saterdag uitgesien? 4. Voltooi die sin" vingers voel vel" is 'n voorbeeld van 5. Hoekom word "verlaaaang" in reël 3 so geskryf? 6. Watter tipe taal word in strofe 2 gebruik? Hoekom? 7. Wat was volgens die digter hulle kos gewees? 8. Verduidelik die gebeure in strofe 4 . 9. Hoe het die twee persone oor mekaar gevoel volgens strofe 3

Hieronder volg antwoorde en verduidelikings gebaseer op interpretasies van die gedig. Let asseblief dat sommige antwoorde afhanklik is van hoe ons die beeldryke taal en simbole in die gedig verstaan, en dat ander interpretasies moontlik is. 1. Die “smiley” in die titel verwys letterlik na die gesig wat met 'n glimlag verbind word – 'n beeld wat onmiddellik die idee van vrolikheid, warmte en menslik insig oorbring. Dit kan ook aandui dat altesaam, selfs in die gedig se meer ingewikkelde gevoelens, 'n speelse, ligte kant of 'n aansporing tot positiewe emosies skuil. 2. In die eerste twee strofe kry ons 'n stemming van verlange, seer en intieme afwagting. Die taal skep 'n atmosfeer waarin hoop en traan na mekaar oorvloei, en waar die daaglikse eensaamheid in kombinasie met 'n diep emosionele hunker na kontak of verlossing gevoelbaar word. 3. Die spreekster het na Saterdag uitgesien omdat daardie dag vir haar 'n tyd van verlossing en moontlike intieme ontmoeting inhou. Saterdag verteenwoordig dalk 'n wegbreek uit die alledaagse eensaamheid, 'n kans om die langverwagte verbinding – emosioneel en/of fisies – te beleef. 4. Die frase “vingers voel vel” is 'n voorbeeld van sinestese. Hierdie mengsel van twee verskillende sintuigervaringe (die voel van vel wat normaalweg verband hou met die taktile persepsie, terwyl vingers dalk by ‘n ander sin betrokken word) skep ‘n beeldryke, sensuele beskrywing. 5. Die verlengde spelling in “verlaaaang” (met die ekstra “a’s”) in reël 3 word doelbewus gebruik om die uitgestrekte, rekende en intensiewe aard van die hunker na verbinding oor te dra. Die visuele rek van die woord reflekteer die lang aangevoelde tyd en emosionele intensiteit van die verlange. 6. In strofe 2 word 'n alledaagse, los en mondelinge taalgebruik gebruik. Hierdie informele styl kies die digter waarskynlik omdat dit die intieme, persoonlike en soms rou emosies oordra – dit laat die leser gevoel dat hy of sy by ‘n gesprek of privaat onthullende oomblik betrokke is. 7. Volgens die digter was “hulle kos” nie 'n eenvoudige, fisiese pasty of maaltyd nie, maar eerder ‘n metafoor vir die emosionele en selfs geestelike voeding wat hulle mekaar gebied – dalk liefde, begrip en die troos van mekaar se nabyheid. Dit was die “kos” wat hul siel gevoed het. 8. In strofe 4 word 'n kentering of ontlading van onderdrukte emosies beskryf. Die gebeure kan geïnterpreteer word as die oomblik waarop die twee persone mekaar bereik – 'n tedere ontmoeting waarin die onderliggende verlange, fysiese aantrekking en emosionele behoefte uiteindelik vorm kry. Hierdie strofe vat dus die klimaks van hul lang aangevoelde hunker, wat lei tot 'n intieme en voltooide ervaring. 9. Volgens strofe 3 het die twee persone oor mekaar gevoel deur ‘n fisiese aanraking wat die denke van emosionele en sensuele verbondenheid oordra. Hulle aanraking – gepaard met beskrywings wat dalk ligte en donkerte, tederheid en gehegtheid kombineer – skets 'n beeld van twee mense wat nie net mekaar aanraak nie, maar mekaar ook emosioneel “voel” en bevoel, wat hul dieper innerlike wense en behoeftes weerspieël. Hierdie antwoorde is interpretatiewe benaderings tot die gedig, en onderdeellik afhangend van wat die leser of luisteraar in die taal en simboliek ag. Alternatiewe interpretasies kan ook geldig wees, afhangende van die konteks waarin die gedig bespreek word.