5. "รุ้งโปรยสีคลี่คาดดาษท้องฟ้า แม้นโลกมวลล้วนมีแต่สีนิล จากบทประพันธ์ข้างต้นข้อใดเป็นความรู้สึกของผู้แต่ง 1. ภูมิใจ 2. ปลงตก (3) ให้กำลังใจ 4. ประชดประชัน

จากบทประพันธ์นี้ ความรู้สึกของผู้แต่งดูเหมือนจะมีความหมายเกี่ยวกับความหวังและความงดงามที่เกิดขึ้นท่ามกลางความมืดมน โดยการใช้สัญลักษณ์ของ "รุ้งโปรยสี" แสดงให้เห็นถึงสิ่งดีงามที่สามารถเกิดขึ้น แม้ว่าโลกจะมีแต่สีดำ ซึ่งชวนให้รู้สึกถึงการให้กำลังใจและมองเห็นความหวังในสถานการณ์ที่ไม่ดีนัก อย่างไรก็ตาม ถ้าเรามองให้ลึกกว่านั้น วรรคสุดท้ายที่กล่าวถึง "โลกมวลล้วนมีแต่สีนิล" อาจทำให้รู้สึกถึงความเศร้าหรือการอยู่กับความจริงที่ไม่สู้ดีนัก เรียกได้ว่าอาจมีทั้งการให้กำลังใจและการปลงตกในเวลาเดียวกัน!